Karate is een oude vechtsport die zo’n 2000 jaar geleden is ontwikkeld door monniken in China, die een methode zochten om zich te beschermen tegen struikrovers en om een goede conditie ontwikkelen voor de lange tochten die zij moesten afleggen.
Vanuit contacten tussen China en het eiland Okinawa (ten zuiden van Japan) heeft het karate zich op Okinawa verder ontwikkeld onder de naam ‘To de’ (Chinese hand, verwijzend naar de Tang-dynastie). In het Japans wordt het Chinese teken Tang ook als kara uitgesproken. In de twintigste eeuw werd de betekenis van karate gewijzigd en veranderde men de schrijfwijze naar lege (kara) hand (te), mede om de relatie met de zenfilosofie, het budo en de ongewapende beoefening te benadrukken.
De grondlegger van het Shotokan Karate (nl.wikipedia.org/wiki/Shotokan), Gichin Funakoshi, heeft aan het begin van de 20ste eeuw het karate aangepast aan de moderne tijd en tot bloei gebracht. In 1922 heeft hij het karate in Japan geïntroduceerd. Zijn leerlingen, waarvan Nakayama de bekendste is, hebben er via de Japanse Karate Associatie (JKA) voor gezorgd dat karate bekendheid kreeg over de hele wereld. Max en Leon hebben beide nog les gehad van Nakayama. In het Shotokan karate zie je traditie, lichaamscultuur (karate als bewegingskunst), zelfverdediging en sport verenigd, waardoor veel mensen het een aantrekkelijke vechtkunst vinden.Karate is van oorsprong een vorm van ongewapende zelfverdediging, waarbij de beoefenaar door middel van afweertechnieken en tegenaanvallen met armen en benen zijn lichaam tot wapen maakt. Bij het Shotokan Karate ligt de nadruk op de correcte uitvoering en controle van de technieken. Karate is een sport waarbij alle spiergroepen van het lichaam gebruikt moeten worden, waardoor deze de kans krijgen om zich te ontwikkelen. Daardoor is de kans op blessures minimaal (veel minder dan bij andere vechtsporten of bijvoorbeeld balsporten). Beheersing van technieken, lichaam en geest zijn belangrijke aspecten waaraan tijdens de training veel aandacht wordt besteed.
Bij het Shotokan karate wordt er veel kata’s (gevechtslopen) beoefend.
Er bestaan ongeveer 60 kata’s waarvan er ten hoogste 40 kunnen worden beoefend.
Bij deze kata’s traint men de snelheid, balans, wendbaarheid, souplesse, kracht, ademhaling en concentratie.
Als je meer wilt weten over karate bij Shisei Karate Krommenie dan kun je langskomen voor een proefles.
Aanbevolen literatuur
Masatoshi Nakayama: Best Karate serie: (11 delen, Engelstalig) Best Karate, Vol. 1 Comprehensive Best Karate, Vol. 2 Fundamentals Gichin Funakoshi: Karate Do: My way of life NL: Karate, W. Meeuws, uitgeverij Elmar
Gichin Funakoshi – Karate-Do, My Way of Life
Bevat de autobiografie van de man die volgens velen de grondlegger is van het traditionele karate, en die van karate een wereldwijd verspreide vechtkunst heeft gemaakt.
Gichin Funakoshi beschrijft de herinneringen aan zijn jeugd, zijn leraren en zijn inspanningen om de kennis van karate te verspreiden. Het boek (pocket-size) omvat 142 pagina’s en is een aanrader voor iedere karate-liefhebber.
Japan Karate Assosiation JKA
公益社団法人日本空手協会
Japan Karate Association (日本 空手 協会; Nihon Karate Kyokai; JKA; in Japan soms simpelweg Kyokai 協会 genoemd) is een van de meest invloedrijke Shotokan-karate-organisaties ter wereld. Het is ook een van de oudste karate-organisaties die tot het heden nog steeds bestaat en actief is.
Gichin Funakoshi speelde een belangrijke rol bij de introductie van karate van Okinawa naar Japan, hij paste het karate aan om blessures te verminderen en benaderde de techniken voor atletische training. Op 27 mei 1949 vormden enkele van zijn ouderejaars studenten, zoals Isao Obata, Masatoshi Nakayama en Hidetaka Nishiyama, een karate-organisatie die zich bezighield met onderzoek, promotie, evenementenbeheer en onderwijs: de Japan Karate Association. Funakoshi, toen ongeveer 80 jaar oud, bekleedde dezelfde functie als emeritus-hoofdinstructeur. Nakayama was aangewezen als de belangrijkste instructeur. Max en Leon hebben beide nog les mogen krijgen van Nakayama in Gent.
De JKA is voortgekomen uit karateclubs aan Japanse universiteiten in de regio Tokio. De meeste van deze universiteiten distantieerden zich echter van de JKA in de jaren vijftig. Takushoku University hield altijd sterke banden met de JKA. Veel van de senior JKA-instructeurs, zoals Nakayama, Nishiyama, Okazaki, Asai, Kanazawa en Enoeda, waren verantwoordelijk voor de consolidatie van de JKA in de jaren zestig en zeventig.
Algemene ongerustheid over hoe karate werd onderwezen door de JKA-instructeurs en meningsverschillen over Funakoshi’s begrafenisarrangementen in 1957 motiveerden enkele van de senior karateka verbonden met Funakoshi, maar niet geassocieerd met de JKA, zoals Shigeru Egami, Genshin Hironishi en Tsutomu Ohshima, om hun eigen organisaties te vormen, zoals Shotokai en Shotokan Karate of America).
Ze claimden Shotokan-karate te praktiseren in de buurt van wat Funakoshi leerde, in vergelijking met de JKA-stijl. De JKA Shotokan-benadering is ook gebaseerd op het karate van Funakoshi, maar met belangrijke aanpassingen die voornamelijk door Nakayama zijn geïntroduceerd, die tot zijn dood in 1987 de hoofdinstructeur van JKA was. Onder Nakayama’s leiderschap verspreidde een generatie gerespecteerde instructeurs karate over de hele wereld, geleid vanuit het hoofdkwartier van de JKA in Tokio. Nakayama’s boeken, waaronder Dynamic Karate en de Best Karate-serie, zijn fundamentele referenties over Shotokan-karate zoals het wordt beoefend onder de JKA.
SplintergroepenDe JKA heeft vanaf de jaren zeventig verschillende divisies meegemaakt. Opvallende splintergroepen gevormd als volgt:
In 1977, JKA-instructeur Shiro Asano vormde zijn eigen organisatie, en nodigde meester Hirokazu Kanazawa uit om zijn plaats als hoofdinstructeur in te nemen. De groep staat nu bekend als Shotokan Karate-Do International Federation (SKIF).
Na de dood van Nakayama in 1987 beleefde de JKA een turbulente periode, zowel op het hoofdkantoor in Tokio als wereldwijd. Taiji Kase en Hiroshi Shirai, senior JKA-instructeurs in Europa zijn gestopt om de World Karate-Do Shotokan Academy te vormen. Taketo Okuda, JKA-hoofdinstructeur in Brazilië, hield op zich te concentreren op zijn eigen organisatie, Butoku-kan.
In 1990 begon een juridisch geschil tussen twee groepen over de controle over JKA. De ene groep werd geleid door Tetsuhiko Asai, de andere door Nobuyuki Nakahara. Na verschillende gerechtelijke uitspraken werd de kwestie uiteindelijk beslecht door het Japanse Hooggerechtshof op 10 juni 1999, ten gunste van de groep van Nakahara, waaronder Masaaki Ueki en Masahiko Tanaka. De andere groep, geleid door Tetsuhiko Asai, JKA hoofdinstructeur na Nakayama, en inclusief Keigo Abe en Mikio Yahara, verliet JKA om andere organisaties te vormen: Japan Karate Shotorenmei, Japan Shotokan Karate Association, en Karatenomichi World Federation.
In 2007 werd de Internationale Shotokan Karate Federatie (ISKF), met het hoofdkantoor in de VS, geleid door Teruyuki Okazaki, 10e dan en een van de meest ervaren JKA-instructeurs, onafhankelijk. In 2010 keerden echter minstens twee senior instructeurs terug naar JKA. In 2009 brak Takahashi Shunsuke zich af van JKA Australia om de TSKF Australia (traditionele Shotokan Karate-Do Federatie) te vormen. TSKF kwam in 2011 bij de ISKF van Teruyuki Okazaki. In 2011 werd erkend dat Masao Kawasoe, 7de Dan JKA, was teruggekeerd naar de JKA. Vanwege deze verdeeldheid is er tegenwoordig het idee van een aparte JKA karate-stijl, dat wil zeggen, Shotokan-karate dat de JKA-traditie grotendeels volgt, maar wordt onderwezen door instructeurs die niet officieel bij JKA zijn aangesloten (hoewel de meesten van hen zijn voormalige JKA-instructeurs en afgestudeerden).